Διατήρηση γονιμότητας και καρκίνος του ενδομητρίου

 

O καρκίνος του ενδομητρίου αποτελεί τον πιο συχνό καρκίνο του αναπαραγωγικού συστήματος της γυναίκας. Παρ’ όλο που η μέση ηλικία εμφάνισης είναι τα  68 έτη υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που εμφανίζεται σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. 

Ενώ λοιπόν ο ακρογονιαίος λίθος της θεραπείας είναι η αφαίρεση της μήτρας (υστερεκτομή) , στις περιπτώσεις που η γυναίκα βρίσκεται σε αναπαραγωγική ηλικία και δεν έχει ολοκληρώσει το οικογενειακό της πλάνο, τίθεται το ερώτημα αν η διατήρηση της γονιμότητας είναι εφικτή.  

Η πρώτη βασική προϋπόθεση για την διατήρηση γονιμότητας είναι η ύπαρξη καρκίνου ενδομητρίου ενδομητριοειδούς τύπου ή αλλιώς τύπου 1. Στην συνέχεια στην παθολογοανατομική εκτίμηση θα πρέπει να έχουν ελεγχθεί το Grading , η  πρωτείνη L1CAM  καθώς και πιθανή μετάλλαξη TP53. 

Τόσο ο βαθμός διαφοροποίησης (Grading)  όσο  και η  πρωτεΐνη L1CAM  καθώς και μετάλλαξη TP53 αποτελούν δείκτες επιθετικότητας της νόσου και καθορίζουν το αν είναι εφικτή η διατήρηση της γονιμότητας στην ασθενή. Έτσι λοιπόν μόνο οι ασθενείς με G1, L1CAM αρνητικό και TP52wt είναι κατάλληλες υποψήφιες για να μπουν σε πρωτόκολλο διατήρησης γονιμότητας.

Επιπλέον θα πρέπει κλινικά, είτε με υπέρηχο από εξειδικευμένους γιατρούς είτε με μαγνητική τομογραφία να διασφαλιστεί στο μέγιστο ότι δεν υπάρχει διήθηση του μυομητρίου, δηλαδή των μυϊκών ινών της μήτρας. Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαπιστωθει με απόλυτη βεβαιότητα με τις μεθόδους που προαναφέρθηκαν και η ασθενής θα πρέπει να ενημερωθεί πως η κλινική εκτίμηση δεν έχει 100% ευαισθησία.

Εφόσον όλα τα πάνω συνυπάρχουν τότε η  ασθενής, αφού έχει λάβει την κατάλληλη ενημέρωση , θα πρέπει να υποβληθεί σε 6μηνη θεραπεία είτε με χάπια MPA (μεθοξυπρογεστερόνη) σε υψηλή δοσολογία (400-600 mg/day) ή εναλλακτικά στην τοποθέτηση ενδομήτριου σπιράλ με λεβονοργεστρέλη (IUD Mirena). Έπειτα από το πέρας των 6 μηνών θα πρέπει να υποβληθεί σε υστεροσκόπηση και λήψη βιοψίας. Σε περίπτωση που η νόσος έχει υποχωρήσει και δεν ανιχνεύεται πλέον τότε η ασθενής προχωράει στο πλάνο τεκνοποίησης , πολλές φορές σε συνεργασία με γυναικολόγους εξειδικευμένους στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Το μέγιστο διάστημα παράτασης και φαρμακευτικής αντιμετώπισης δεν ξεπερνάει τους 12 μήνες. 

Η ασθενής επίσης θα πρέπει να ενημερωθεί πως μετά την ολοκλήρωση της εγκυμοσύνης θα πρέπει να υποβληθεί σε υστερεκτομή ώστε να διασφαλιστεί στο μέγιστο η ογκολογική της ασφάλεια. 

Τέτοιου είδους περιστατικά χρήζουν απόλυτα εξειδικευμένης αντιμετώπισης από γυναικολόγο ογκολόγο, ο οποίος θα ενημερώσει και θα συμβουλέψει  την ασθενή αλλά και θα παρακολουθήσει την διαδικασία από την στιγμή της πρώτης διάγνωσης μέχρι και την ολοκλήρωση της θεραπείας. 

 

Κοτανίδης Χρήστος MD MSc

Διευθυντής Τμήματος Γυναικολογικής Ογκολογίας ΙΑΣΩ Θεσσαλίας

Τ. Αν Διευθυντής κλινικης Humboldt Βερολίνο

Εξειδικευθείς στην γυναικολογική ογκολογία, ρομποτική – λαπαροσκοπική χειρουργική και χειρουργική μαστού