Κάθε χρόνο στη χώρα μας εντοπίζονται περίπου 5.000 νέα περιστατικά, ενώ υπολογίζεται ότι 1 στις 8 γυναίκες παγκοσμίως θα παρουσιάσει καρκίνο μαστού σε κάποια φάση της ζωής της.
Η αυτοεξέταση των μαστών αποτελεί την πρώτη και βασική μέθοδο προληπτικής εξέτασης των μαστών και μπορεί να γίνει πολύ απλά στο σπίτι από την ίδια την γυναίκα.
Όλες οι γυναίκες από την ηλικία των 20 ετών πρέπει να μάθουν να κάνουν σωστά αυτοεξέταση στους μαστούς τους.
Από την ηλικία των 30 ετών συστήνεται να γίνεται υπερηχογράφημα και κλινική εξέταση ετησίως στις γυναίκες του γενικού πληθυσμού, ενώ η μαστογραφία έρχεται να συμπληρώσει την διαγνωστικό πλαίσιο από την ηλικία των 40 ετών.
Σε καμία περίπτωση η κλινική εξέταση και ο υπέρηχος δεν υποκαθιστούν την μαστογραφία. Οι μέθοδοι αυτοί λειτουργούν συμπληρωματικά και αυτό γιατί για παράδειγμα η μαστογραφία μπορεί να ανιχνεύσει έναν πολύ πρώιμο καρκίνο με τη μορφή μικροαποτιτανώσεων, όμως μπορεί να μην εντοπίσει ένα καρκίνο σε γυναίκα με πυκνούς μαστούς (γυναίκες μικρότερης ηλικίας) . Ένα ποσοστό περίπου 10% των καρκίνων του μαστού δεν φαίνονται στη μαστογραφία. Επιπλέον, ο υπέρηχος μαστών εάν δεν γίνεται στοχευμένα (σε κάποιο συγκεκριμένο και ύποπτο σημείο της μαστογραφίας) δεν προσφέρει σημαντικό όφελος. Συχνά βλάβες στο μαστό μένουν αδιάγνωστες ή υποεκτιμούνται όταν οι πληροφορίες προέρχονται μόνο από στοιχεία που παρέχουν οι απεικονιστικές εξετάσεις.
Η κλινική εξέταση μαστών από ειδικό χειρουργό μαστού είναι απαραίτητη μετά τις απεικονιστικές εξετάσεις. Η κλινική εξέταση από έναν έμπειρο και εξειδικευμένο γιατρό και η αξιολόγηση των εξετάσεων που θα προσκομίσει η γυναίκα ανεβάζει το ποσοστό της διαγνωστικής ακρίβειας στο 100%.
Τέλος τόσο η κλινική εξέταση όσο και ο υπέρηχος δεν θέτουν την διάγνωση αλλά την υποψία ύπαρξης κακοήθειας. Κατόπιν θα πρέπει να ληφθεί βιοψία π.χ. βιοψία με κόπτουσα βελόνα-Core biopsy , προκειμένου όχι μόνο να επιβεβαιωθεί ή διαψευσθεί η υποψία κακοήθειας, αλλά και να καθοριστούν τα παθολογοανατομικά της χαρακτηριστικά ώστε να μπορέσει ο θεράπων ιατρός να προχωρήσει στον σωστό σχεδιασμό του θεραπευτικού πλάνου.
Όπως και στις υπόλοιπες περιπτώσεις γυναικολογικής ογκολογίας, έτσι και στις περιπτώσεις καρκίνου του μαστού , τα περιστατικά πρέπει να παρουσιάζονται στο ογκολογικό συμβούλιο, προκειμένου να αξιοποιείται η γνώση και η εμπειρία περισσότερων συναδέλφων, ώστε να εξασφαλίζεται η αρτιότητα και η ορθότητα του θεραπευτικού πλάνου.